Thuis
Tot in de jaren 1960 was vissen de belangrijkste activiteit in l’Estartit. In 1939 woonden er 130 vissers in het dorp.
Er werden verschillende traditionele technieken gebruikt om vis te vangen: eerst met boten die zeilen en roeispanen gebruikten en vanaf het begin van de jaren 30 met grotere, door motoren aangedreven vaartuigen.
Historisch gezien kunnen we twee vistechnieken aanwijzen in l’Estartit: de sleepnetvisserij en de sardinevisserij.
Voor de sleepnetvisserij werden twee catboten gebruikt, die parallel op een bepaalde afstand van elkaar voeren en samen een grote, kegelvormige net sleepten dat de vis oppikte die zich op hun pad bevond. Dit gebeurde tussen de maanden oktober en april en bood werk aan ongeveer zestig mensen.
De sardinevisserij, die in de zomer plaatsvond, hield bijna de hele bevolking bezig en was gericht op het vangen van blauwe vis: ansjovis en sardines. Dit gebeurde met een catboot en met behulp van de zogenaamde “sardine netten” werd de vis gevangen. Deze activiteit leidde tot de oprichting van verschillende zouterijen in het dorp zelf.
Vanaf de jaren 1950, zoals in veel kustplaatsen, begon de visserij haar belang te verliezen. Het gebrek aan havenfaciliteiten, slechte transportverbindingen tussen l’Estartit en de belangrijke markten, en de opkomst van het toerisme leidden tot een trage maar onomkeerbare achteruitgang van de visserijsector.
